Alles Over Wetenschap Groene en blauwe chemiesymbolen - Alles Over Wetenschap Banier

Het grootste spektakel ter wereld


Het grootste spektakel ter wereld - Het bewijs voor evolutie?
Richard Dawkins boek "Het grootste spektakel ter wereld" probeert het bewijs te beschrijven dat Dawkins had bewogen om een Darwinistisch standpunt in te nemen aangaande de oorsprong van het leven. Dawkins is ook de schrijver van "God als misvatting". Hij is een van de bekendste apologeten van het Darwinisme. Dawkins maakte in "Het grootste spektakel ter wereld" zijn legendarische reputatie als creatieve verhalenverteller wederom waar.

Maar hoe sterk zijn de "argumenten" die Richard Dawkins presenteert? Presenteert hij wel iets nieuws? Kunnen zijn beweringen een kritische toets doorstaan? Richard Dawkins denkt zelf natuurlijk van wel. In hoofdstuk 1 van zijn boek, met de titel Slechts een theorie?, zegt Dawkins:

    Evolutie is een feit. Het leidt geen twijfel, geen redelijke twijfel, geen serieuze twijfel, geen nadenkende, geïnformeerde en intelligente twijfel, dat evolutie een feit is. Het bewijs voor evolutie is op zijn minst zo sterk als het bewijs voor de holocaust, zelfs als we meetellen dat we ooggetuigen van de holocaust hebben. Het is een simpele waarheid dat we neven van chimpansees zijn, en iets verder verwijderde neven van apen, nog verder verwijderde neven van miereneters en lamantijnen, en nog verder verwijderde neven van bananen en knolrapen... en ga met dit lijstje maar door zolang als je er zin in hebt. Dat zou niet per definitie zo hoeven zijn. Het is niet vanzelfsprekend, tautologisch, overduidelijk waar, en er was ooit een tijd waarin de meeste mensen, zelfs hoog opgeleide mensen, dachten dat het niet waar was. Het zou niet per definitie waar hoeven zijn, maar het is waar. We weten dit omdat een steeds sterkere vloedgolf van bewijsmateriaal dit ondersteunt. Evolutie is een feit, en dit boek zal het aantonen. Geen enkele eervolle wetenschapper zal dit betwisten en geen enkele onbevooroordeelde lezer zal het boek dichtslaan en er nog aan twijfelen.
Men kan zich natuurlijk afvragen hoe vaak Richard Dawkins denkt dat hij de kernvraag van zijn boek zal moeten herhalen om hem te rechtvaardigen!

Richard Dawkins zegt verder:
    Stel je eens voor dat je een geschiedenisleraar bent, op het gebied van de moderne geschiedenis, en dat je lessen over het 20e-eeuwse Europa worden geboycot... door politiek krachtige groeperingen die de holocaust ontkennen. De toestand is tegenwoordig niet veel rooskleuriger voor een groot aantal wetenschapsleraren. Wanneer zij het centrale principe van de biologie proberen uit te leggen, worden ze gehinderd, lastig gevallen en geplaagd.
Een dergelijke retoriek en persoonlijke aanvallen zijn erg typerend voor het niveau van Dawkins argumenten. Desalniettemin moeten we opmerken dat geen enkele criticus van het Darwinisme streeft naar een uitbanning van het idee van evolutie - of zelfs van een gemeenschappelijke voorouder - uit de academische wereld. De meeste critici beweren dat de belangrijkste kritiekpunten op het Darwinisme - waar tot op heden geen oplossingen voor zijn gevonden - op een zodanige manier vermeld moeten worden dat het Darwinisme niet zomaar zonder enige vorm van kritiek onderwezen wordt. Richard Dawkins bewering dat critici het openbare onderwijssysteem willen torpederen is een oneerlijke voorstelling van de zaken.


Het grootste spektakel ter wereld - De oorsprong van het leven
Richard Dawkins heeft in "Het grootste spektakel ter wereld" heel weinig te zeggen over de grootste uitdaging voor het materialistische denken, namelijk de oorsprong van het leven. In hoofdstuk 13 van zijn boek zegt Dawkins:

    We hebben geen bewijs dat aantoont wat de eerste stap was om leven voort te brengen, maar we weten wel wat voor soort stap het geweest moet zijn. Het moet datgene zijn geweest wat nodig was om natuurlijke selectie in gang te zetten. Vóór die eerste stap was het soort verbeteringen dat alleen natuurlijke selectie kan bereiken onmogelijk. En dat betekent dat de belangrijkste stap bestond uit de opkomst, door tot nu toe onbekende processen, van een zelfreplicerende entiteit.
Enkele belangrijke punten worden door Dawkins over het hoofd gezien of genegeerd. Zoals Dawkins zelf al toegeeft, kan natuurlijke selectie alleen plaatsvinden in organismen die in staat zijn om zichzelf te repliceren of voort te planten. Maar elk mechanisme dat zichzelf kan reproduceren zal ongetwijfeld een definieerbare minimale hoeveelheid complexiteit bezitten. Dan hebben we het nog niet eens over de noodzakelijkheid van functionele (en dus volgorde-afhankelijke) DNA- en eiwitmoleculen. Of, zoals theoretisch bioloog Howard Pattee uitlegt in zijn boek "The Problem of Biological Hierarchy": "Er is geen bewijs dat erfelijke evolutie optreedt, behalve in cellen die... het DNA, de kopiërende en vertalende enzymen en alle andere controlesystemen en structuren al hebben die nodig zijn om zichzelf te reproduceren." Om een materialistische manier te vinden die de oorsprong van specifieke informatie in het DNA kan verklaren, moet de naturalist een proces aanroepen dat zelf al afhankelijk is van de aanwezigheid van volgorde-specifieke DNA-moleculen. Maar de oorsprong van die moleculen is juist wat de bovenstaande stelling probeert te verklaren. En laten we niet vergeten dat de volgorde van de basenparen die de informatie in het DNA bevatten nog niet eens het enige probleem is; het probleem wordt nog veel groter wanneer we daar de paradox van de oorsprong van de genetische code zelf aan toevoegen.


Het grootste spektakel ter wereld - De RNA-wereld
Dawkins "grootste spektakel ter wereld" vervolgt met een samenvatting van de klassieke "catch-22" paradox in de relatie tussen DNA en eiwitten. Hij schrijft:

    De"catch-22"van de oorsprong van het leven is de volgende. DNA kan zichzelf repliceren, maar heeft enzymen nodig om het proces te katalyseren. Eiwitten kunnen de vorming van DNA katalyseren, maar zij hebben DNA nodig om de correcte volgorde van aminozuren te specificeren. Hoe zouden de moleculen op de vroege aarde deze situatie kunnen omzeilen en ervoor zorgen dat natuurlijke selectie begint?
Hoe probeert Dawkins dit enigma op te lossen? Hij gaat als volgt verder:
    En dan komen we bij het kernpunt van de "RNA-wereld" theorie voor de oorsprong van het leven. RNA kan zich niet alleen uitrekken tot een vorm die geschikt is om de informatie van een sequentie over te brengen, maar kan zichzelf ook tot driedimensionale vormen rangschikken die enzymatische activiteit vertonen. RNA-enzymen bestaan. Ze zijn niet zo efficiënt als eiwitenzymen, maar ze werken wel. De RNA-wereld theorie suggereert dat RNA een enzym is dat goed genoeg was om stand te houden tot het moment waarop eiwitten voldoende geëvolueerd waren om de enzymenrol over te nemen en dat DNA ook als replicator goed genoeg was om die rol te vervullen tot het DNA evolueerde.
Het is merkwaardig dat Dawkins in "Het grootste spektakel ter wereld" helemaal geen tijd besteed aan de talrijke kritieken op het "RNA eerst model". De vorming van het eerste RNA-molecuul kan bijvoorbeeld niet hebben plaatsgevonden zonder een eerdere vorming van kleinere basismoleculen voor het RNA-molecuul, zoals ribosesuiker, fosfaatmoleculen en de vier nucleotidenbasen van het RNA. Maar zowel de synthese als het behoud van deze essentiële RNA-moleculen (vooral ribose) en de nucleotidenbasen is ontzettend problematisch, en misschien wel onmogelijk uit te voeren onder realistische prebiotische omstandigheden.

Daarnaast bezitten natuurlijke RNA-molecules slechts een heel klein aantal van de specifieke enzymatische eigenschappen van eiwitten. Van de vele duizenden functies die door eiwitten worden uitgevoerd, kunnen ribosomen er slechts een handvol uitvoeren. Omdat RNA-moleculen een groot aantal functies van de eiwitenzymen niet kunnen uitvoeren, bestaat er een derde, gerelateerde probleem wat betreft de houdbaarheid van het "RNA eerst model". Tot op heden is er nog geen plausibele verklaring geopperd voor de volgende vraag: hoe konden de primitieve zelfreplicerende RNA-molecules de overgang hebben gemaakt naar de moderne cellulaire systemen, die in hoge mate afhankelijk zijn van een grote verscheidenheid aan eiwitten om genetische informatie te kunnen verwerken? Denk eens aan de overgang van een primitieve replicator naar een machine die in staat is om de eerste eiwitten te bouwen. Zelfs als een dergelijk systeem van ribosomen zich had ontwikkeld uit een RNA-replicator, dan zou dat systeem nog steeds informatierijke sjablonen vereisen om specifieke eiwitten te kunnen bouwen. En tot op heden bestaat er geen materialistische manier waarop specifieke informatie zomaar kan worden voortgebracht.


Read Het grootste spektakel ter wereld Page 2 Now!

Copyright © 2002-2021 AllAboutScience.org, Alle rechten voorbehouden